فرآیند حمل خودرو به نمایندگی ها یک فرآیند چند مرحله ای است که چندین طرف مختلف را در طول مسیر درگیر می کند.

این فرآیند همچنین مستلزم برنامه ریزی و ملاحظات زیادی برای محافظت از صدها هزار دلار محموله است.

نمایندگی های خودرو خودروهای خود را از کجا تهیه می کنند؟

بسیاری از مردم به این فکر نمی کنند که نمایندگی های خودرو واقعاً خودروهای خود را از کجا تهیه می کنند.

ساده تر است که فرض کنیم آنها فقط یک روز به طور جادویی در لات ظاهر می شوند. در واقع، این روند بسیار پیچیده تر از این است.

چگونه قبلا انجام می شد

به طور نسبی، خودروها برای این مدت طولانی وجود نداشته اند، اما مطمئناً با نسخه اصلی ثبت شده در سال 1886 فاصله زیادی داشته اند.

از آنجایی که این خودرو در اصل از اروپا آمده است، باید با استفاده از کشتی های اقیانوسی به خارج از کشور ارسال می شد.

با این حال، با محبوبیت بیشتر خودروها و شروع تولید در ایالات متحده، شرکت های حمل و نقل از راه آهن برای حمل خودرو به نمایندگی های خودرو در سراسر کشور استفاده کردند.

متأسفانه حمل و نقل ریلی به دلیل محدودیت زیرساخت های ریلی فرآیندی پرهزینه و طولانی بود.

این امر باعث شد الکساندر وینتون اولین باربر خودرو را در سال 1898 اختراع کند.

این حامل خودرو اساساً یک گاری با دو چرخ در پشت و یک تخت مسطح در بالا بود.

از آنجایی که این حامل تنها می‌توانست یک خودرو را در یک زمان حمل کند، راه‌حل چندان مؤثری نیز نبود.

بنابراین حمل و نقل ریلی همچنان روش اصلی حمل و نقل وسایل نقلیه در ایالات متحده بود، با این حال، برخی از نوآوری ها آن را موثرتر کردند.

در دهه 1950، واگن ریلی حامل وسایل نقلیه دو سطحی اختراع شد.

در دهه 1960 یک وسیله نقلیه سه سطحی وجود داشت که واگن های ریلی را حمل می کرد.

تقریباً در همان زمان، روش های حمل و نقل خودرو از طریق جاده در حال توسعه بود.

دهه 1960 حامل های خودرویی را به ارمغان آورد که شبیه به آنچه که امروز در جاده ها می بینیم به نظر می رسد.

این شرکت های حمل و نقل با برنامه ریزی و بررسی مناسب توانستند تا هشت خودرو را در یک زمان حمل کنند.

امروز چگونه انجام می شود

این روزها، کارها کمی متفاوت انجام می شود، اگرچه شباهت هایی نیز در آن وجود دارد.

بنابراین بیایید فرض کنیم که یک خودرو در سال 2017 در خارج از کشور تولید شده است زیرا 48 درصد از کل وسایل نقلیه فروخته شده در ایالات متحده در آن سال وارد شده است.

اگر خودرویی از خارج از کشور می آید، نمی توان آن را به سادگی با کامیون به کارخانه سازنده منتقل کرد.

در عوض، باید در یک سفر چند مرحله‌ای که شامل چندین حالت حمل‌ونقل است، شرکت کند.

برای رساندن وسایل نقلیه به ایالات متحده، آنها را در یک کشتی باری قرار می دهند.

کشتی های باری وجود دارند که برای نگهداری حداکثر 8000 وسیله نقلیه در یک زمان با عرشه

های متعدد برای حداکثر ظرفیت طراحی شده اند، اگرچه بیشتر کشتی ها بین 4000 تا 5000 وسیله نقلیه را در خود جای می دهند.

این کشتی‌های باری به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به ماشین‌ها اجازه می‌دهند تا به سادگی از کشتی خارج شوند.

هنگامی که وسایل نقلیه به ایالت رسیدند، سپس از کشتی باری خارج می شوند و در انباری قرار می گیرند تا زمانی که بتوان آنها را برای حمل و نقل اضافی برد .

بسته به مسافتی که تا نمایندگی طی می کنند، وسایل نقلیه یا با راه آهن یا کامیون حمل می شوند.

کامیون ها برای حمل وسایل نقلیه در مسافت های کوتاه تر استفاده می شوند در حالی که از قطار برای حمل وسایل نقلیه در مسافت های طولانی تر استفاده می شود.

اگرچه احتمالاً قبلاً وسایل نقلیه ای را دیده اید که با کامیون حمل می شوند، حمل و نقل ریلی بیشتر از آن چیزی است که فکر می کنید.

در واقع، 75 درصد از خودروها و کامیون‌های خریداری شده در ایالات متحده در مقطعی از سفر خود به نمایندگی، از طریق راه‌آهن حمل می‌شدند.

اگر قرار است وسیله ای از طریق راه آهن حمل شود، همچنان توسط یک راننده باتجربه برداشته می شود تا به رمپ خودکار راه آهن منتقل شود.

در رمپ خودکار راه‌آهن، وسایل نقلیه بر روی قفسه‌های خودکار بارگیری می‌شوند که می‌توانند با خیال راحت وسایل نقلیه را در دو یا سه سطح ذخیره کنند.

این قفسه‌ها دارای رمپ‌هایی هستند که به وسایل نقلیه اجازه می‌دهند در داخل و خارج از قطار حرکت کنند.

تریلر دوطبقه برای اتومبیل های بزرگتر مانند کامیون ها،  بزرگ و مینی ون ها استفاده می شود.

قفسه های سه سطحی برای وسایل نقلیه کوچکتر مانند سدان ها و ماشین های جمع و جور استفاده می شود.

پس از رسیدن قطار به مقصد، وسایل نقلیه تخلیه شده و در انباری ذخیره می‌شوند و منتظر می‌مانند تا توسط یک شرکت حمل‌ونقل خودرو دیگر تحویل بگیرند.

در انتهای پایانی وسیله نقلیه در سفر، آن را روی یک تریلر بار می‌کنند، توسط راننده سرویس حمل و نقل خودرو ایمن می‌شود و سپس به نمایندگی هدایت می‌شود.

پس از رسیدن به نمایندگی، برای هر گونه آسیبی که در طول مسیر وارد شده است، بررسی می شود و شسته می شود و به طور کامل دقیق می شود تا آماده فروش شود.

کامیون ها

در بیشتر موارد، تریلرهایی که برای انتقال خودروها از تولیدکنندگان به نمایندگی‌ها استفاده می‌شوند، ترابری روباز هستند.

این بدان معنی است که آنها از طرفین باز هستند.

علاوه بر این، بیشتر این تریلرها دو طبقه هستند که بسته به اندازه، شکل و مهارت راننده

می توانند تا 12 وسیله نقلیه را در خود جای دهند.

چیدمان وسایل نقلیه روی تریلر می‌تواند شبیه یک بازی تتریس باشد، زیرا سعی می‌کنید تعداد

وسایل نقلیه‌ای را که می‌توانید روی یک تریلر در یک محموله قرار دهید، به حداکثر برسانید.

رانندگان

راننده خدمات حمل و نقل نقشی کلیدی در مرحله نهایی فرآیند حمل و نقل ایفا می کند. آنها خیلی بیشتر از ترتیب دادن وسایل نقلیه ساده انجام می دهند.

آنها وسایل نقلیه را ایمن می کنند و آنها را در طول سفر ایمن نگه می دارند – در نظر داشته باشید

که کالاهایی به ارزش صدها هزار دلار (بر اساس میانگین قیمت خودروی جدید 40000 دلار) حمل می کنند.

به همین دلیل، این رانندگان باید واجد شرایط، گواهینامه و با تجربه باشند.

رانندگان باید گواهینامه رانندگی تجاری فعلی یا داشته باشند. برای دریافت ، باید حداقل 21 سال

سن داشته باشید، درخواست ارسال کنید، هزینه پرداخت کنید، مدرک هویتی ارائه دهید، مدرک

اقامت ارائه دهید، فرم معاینه پزشکی را ارسال کنید، آزمایش بینایی را بگذرانید، دانش خود را بگذرانید.

امتحان، و قبولی در آزمون مهارت های جاده ای و رانندگی.

حتی اگر مجوز داشته باشید، این به طور خودکار به این معنی نیست که می توانید وسایل نقلیه را حمل کنید.

وسایل نقلیه محموله ای با ارزش بالا در نظر گرفته می شوند که معمولاً برای با تجربه ترین و واجد شرایط ترین رانندگان رزرو می شود.

شرکت‌ها می‌خواهند با رانندگانی که سال‌ها تجربه و سوابق ایمنی تمیز دارند کار کنند.

به همین دلیل، متوسط ​​دستمزد برای باربران خودرو بالا است و نزدیک به 90000 دلار در سال است زیرا آنها از واجد شرایط ترین و با تجربه ترین هستند.

چقدر طول می کشد تا یک ماشین از کارخانه به نمایندگی برود؟

این مدت زمان بستگی به مسافتی دارد که باید طی کند.

به عنوان مثال، برندهای خودرویی که خودروهای خود را در قاره ایالات متحده تولید می کنند، در

مقایسه با برندهای خودرویی که در خارج از کشور خودرو تولید می کنند، به زمان سفر کمتری نیاز دارند.

این روزها اکثر خودروها در خارج از کشور تولید می شوند، اما سه سازنده بزرگ هنوز فعالیت خود را در داخل ایالات متحده حفظ می کنند.

اولین تولید کننده داخلی جنرال موتورز است – شرکت مادر بیوک، کادیلاک، شورولت و جی ام

سی. دومین سازنده، آمریکای شمالی است – شرکت مادر کرایسلر، دوج، جیپ و رم. سومین

سازنده شرکت فورد موتور است – شرکت مادر فورد و لینکلن.

بسیاری از تولیدکنندگان در غرب میانه قرار دارند.

به عنوان مثال، بزرگترین کارخانه در ایالات متحده، کارخانه فورد است که در نزدیکی کانزاس سیتی، میسوری واقع شده است.

دومین کارخانه بزرگ، کارخانه فورد است که در دیربورن، میشیگان واقع شده است.

باور کنید یا نه، اما در واقع یک استراتژی وجود دارد که برندهای خودروسازی را برای قرار دادن کارخانه های خود انتخاب می کنند.

فراتر از ذرت و چهره‌های دوستانه است، بلکه در وسط این کشور واقع شده است.

این بدان معنی است که دسترسی نسبتاً مناسبی به هر دو ساحل شرقی، ساحل غربی و هر نقطه بین آن دارد.

بنابراین با در نظر گرفتن کارخانه فورد در کانزاس سیتی، حدود 24 ساعت طول می کشد تا از کانزاس سیتی به لس آنجلس در ساحل غربی رانندگی کنید.

یک راننده کامیون عالی می تواند این مسافت 1500 مایلی را در عرض دو تا سه روز طی کند.

رانندگی از کانزاس سیتی به نیویورک سیتی در ساحل شرقی حدود 18 ساعت طول می کشد.

یک راننده کامیون عالی می تواند این مسافت 1200 مایلی را در عرض حدود دو روز طی کند.

البته، اینها فقط نمونه هایی هستند، اما به طور کلی، اکثر خودروها را می توان در عرض چند روز از کارخانه به نمایندگی منتقل کرد. با این حال، این حمل و نقل می تواند به دلیل مسائل مربوط به آب و هوا و ظرفیت حمل و نقل با تاخیر انجام شود.

قوانین رسمی برای حمل و نقل

در حالی که هیچ “آیین نامه” رسمی برای حمل و نقل وجود ندارد، دستورالعمل هایی وجود دارد که حمل و نقل ها باید هنگام حمل وسایل نقلیه از سازنده به نمایندگی رعایت کنند.

وجود دارد همچنین مقررات فدرال که همه رانندگان تجاری ملزم به رعایت آنها هستند.

بنابراین در اینجا چیزی است که باید بدانید تا بتوانید با خیال راحت وسایل نقلیه را در جاده حمل کنید:

تریلر و ارتفاع وسیله نقلیه

هیچ محدودیتی در رابطه با ارتفاع خودرو در سطح فدرال وجود ندارد، اما بسیاری از ایالت ها محدودیت های خود را اعمال کرده اند.

اکثر این محدودیت ها محدودیت ارتفاعی را بین 13 فوت، شش اینچ و 14 فوت تعیین می کنند.

در نتیجه، اکثر شرکت‌های حمل‌ونقل محدودیت‌های ارتفاع هفت فوتی را برای وسایل نقلیه‌ای که مایل به حمل و نقل هستند تعیین می‌کنند.

ساعت خدمات رانندگی

دولت فدرال محدودیت هایی را برای ساعاتی که رانندگان می توانند در جاده بگذرانند تعیین می کند.

این محدودیت ها همچنین به عنوان ساعت خدمات یا شناخته می شوند، برای ارتقای ایمنی راننده با کاهش خستگی طراحی شده اند.

رانندگان حامل اموال، از جمله حمل و نقل، محدود به 11 ساعت رانندگی در روز هستند.

آنها همچنین به 14 ساعت خدمت محدود می شوند.

رانندگان باید پس از هشت ساعت رانندگی مجموعاً 30 دقیقه بدون حداقل 30 دقیقه استراحت استراحت کنند.

آنها ممکن است پس از 60/70 ساعت انجام وظیفه در 7/8 روز متوالی رانندگی نکنند.

با این حال، یک راننده می تواند این دوره را با مرخصی بیش از 34 ساعت متوالی از سر کار دوباره راه اندازی کند.